Introwertyk – jaki jest?

Introwertycy są często mylnie postrzegani jako osoby nieśmiałe lub zamknięte w sobie. W rzeczywistości są po prostu bardziej zaabsorbowani swoim wewnętrznym życiem oraz skupianiem uwagi na własnych myślach. Postrzegany przez nich świat jest bogatszy w szczegóły, niuanse, jest cichszy i bardziej refleksyjny niż ten, który preferują ekstrawertycy. Typowy introwertyk to osoba, która:

• ma małą grupę bliskich znajomych i tylko wśród nich jest towarzyski
• lubi spędzać czas sam na sam – i to dodaje mu energii
• często tłumi swoje emocje
• w dużych grupach lub wśród nieznanych osób jest cichy i zdystansowany
• często potrzebuje prywatności
• bardzo dużo rozmyśla
• świetnie uczy się poprzez obserwację

Ekstrawertyk – kim jest?

Ekstrawertycy to osoby, które szukają pozytywnych emocji, są otwarte na nowe doświadczenia, lubią towarzystwo ludzi oraz lubią być w centrum uwagi, przez co często nazywani są „duszami towarzystwa”. Ekstrawertycy uwielbiają żyć w ciągłym ruchu, nawiązywać nowe kontakty. Gdy ich odpoczynek lub samotność przedłuża się, odczuwają niepokój. Typowy ekstrawertyk:

• posiada żywiołowe usposobienie
• jest nastawiony na działanie
• zbyt długi odpoczynek sprawia, że staje się nerwowy
• jego wydajność wzrasta, gdy jest doceniany
• dobrze radzi sobie na stanowiskach kierowniczych
• posiada dużą odporność na stres
• jest otwarty na nowe doświadczenia
• dobrze czuje się w otoczeniu innych ludzi, łatwo nawiązuje relacje i lubi być w centrum uwagi

Introwertyk / Ekstrawertyk – sposób myślenia, działania, budowania relacji

• Introwertycy i ekstrawertycy są przeciwieństwami. To dwa różne bieguny osobowości, które odpowiadają za kontakty z innymi. Ekstrawersja to biegun częstych kontaktów
  z innymi i wszelkich aktywności, z których ekstrawertyk czerpie energię. Introwersja
  z kolei jest jej przeciwieństwem – introwertyk nie potrzebuje stymulacji, on preferuje spokój.
• Introwertycy czerpią radość z samotności, co nie oznacza, że unikają towarzystwa lub kontaktów społecznych. Oni po prostu częściej potrzebują czasu spędzonego w odosobnieniu, by naładować baterie i uporządkować myśli. W przeciwieństwie do ekstrawertyków, którzy stawiają często na powierzchowne rozmowy z wieloma ludźmi, introwertycy wybierają głębsze, bardziej znaczące relacje z kilkoma wybranymi osobami.
• Introwertycy czerpią energię i motywację z własnego życia wewnętrznego, a dodatkowe bodźce zewnętrzne nie są im potrzebne. Ekstrawertycy z kolei motywują się i wzmacniają przebywając wśród innych osób.
• Powszechnie uważa się, że introwertycy są nieśmiali. Jest to mit. Introwertyk preferuje samotność, ale nie jest to regułą – nie każdy introwertyk jest cichy czy małomówny.
• Ekstrawertycy, w przeciwieństwie do introwertyków dają się szybko zauważyć w tłumie, często przewodzą w grupie i mają dużo pewności siebie. Zdecydowanie gorzej za to radzą sobie w roli słuchaczy i mniej chętnie poświęcają się „głębokim” relacjom.
• Introwertyk najpierw myśli, potem mówi. Zanim się odezwie uważnie słucha tego, co mówią inni. Ekstrawertyk zaś mówi szybko i głośno, często gubiąc główny wątek wypowiedzi.
• Introwertycy skupiają się na swoich uczuciach, nie potrzebują pochwał. Ekstrawertycy lubią być zauważalni, doceniani i chwaleni.
• Introwertycy uwielbiają dogłębnie analizować i wszystko przemyśleć kilka razy. Ekstrawertycy są pewni siebie i zdecydowani. Działają impulsywnie i często myślą dopiero po zrobieniu czegoś lub powiedzeniu czegoś.
• Introwertycy mają tendencję do utrzymywania swoich emocji w tajemnicy. Ekstrawertycy zaś nie zawsze są w stanie kontrolować swoje zachowania, a w sytuacjach nerwowych mogą wpaść wręcz w histerię.
• Introwertyk w dużej grupie lub przy poznaniu nowej osoby zachowuje powściągliwość. Ekstrawertyk szybko zyskuje znajomości wśród obcych ludzi, często stając się przywódcą w grupie lub przejmując inicjatywę do działania.

Introwertyk / Ekstrawertyk – praca w zespole oraz szanse i wyzwania w relacjach zawodowych

Choć introwertycy i ekstrawertycy są w stanie wykonywać te same zawody, to znając ich naturalne predyspozycje osobowościowe, sprawdzą się najefektywniej na zupełnie innych stanowiskach oraz przy zupełnie innym standardzie pracy oraz zakresie obowiązków:

• Podczas rozmowy o pracę zdecydowanie łatwiej mają ekstrawertycy. Potrafią oni mówić płynnie o sobie, o swoich mocnych stronach, sukcesach, osiągnięciach. Od introwertyka z kolei wszystkie informacje trzeba „wyciągać”, dopytywać. Introwertyk jest też bardziej krytyczny w stosunku do siebie, często sam siebie sabotując – dwa zdania o sobie na plus, a potem kolejne, które osłabi ten efekt.
• Błędy – jeśli introwertyk popełni błąd, przeanalizuje go, poczeka, zobaczy czego może się z tego doświadczenia nauczyć na przyszłość. Tok myślenia ekstrawertyka jest zaś następujący: popełniłem błąd – Ok lub naprawiam – idę dalej. Taki sposób działania sprawia, że ekstrawertyk może odnosić więcej sukcesów, bo szybko zapomina o porażce lub ją przekuwa w działanie.
• Kreatywność w pracy. Wbrew pozorom bardziej kreatywni są introwertycy, ale w rzeczywistości biurowej, z racji swojej niepewności, to ekstrawertycy wykorzystując tą sytuację ,wybiją się ponad innych podczas tzw. „burzy mózgów”
• Środowisko pracy. Introwertycy preferują biura, gdzie są ciche przestrzenie do samodzielnej pracy, gdzie jest mało lub nie ma w ogóle głośnych, otwartych przestrzeni typu open space, a idealnym dla nich systemem jest praca zdalna. Ekstrawertycy przeciwnie – uwielbiają pracę w grupie i porozumiewanie się drogą werbalną – to dla nich właśnie jest open space, a praca zdalna nie jest interesująca.
• Podejście do problemów. Introwertycy potrafią dostrzec niuanse i złożoność, które mogą umknąć np. ekstrawertykom. Ich skrupulatne podejście do zadania może skutkować znalezieniem optymalnych i innowacyjnych rozwiązań.
• Skupienie i koncentracja. Introwertycy lubią pracować w ciszy i skupieniu, dlatego wszędzie tam, gdzie praca wymaga precyzji, są oni nieocenieni. Ekstrawertycy przeciwnie – by utrzymać koncentrację potrzebują krótkiego czasu pracy nad zadaniem – dłuższe praca nad projektami czy też uczestnictwo w dłuższym zebraniu sprawia, że trudno im utrzymać koncentrację.
• Motywacja. Introwertycy dążą do doskonałości i samorealizacji. Nie potrzebują częstych pochwał, by osiągać cele, bo ich determinacja w pracy nie jest zwykle zależna od zewnętrznych bodźców. Ekstrawertycy przeciwnie – są niezwykle wrażliwi na rywalizację i nagrody. Bez przysłowiowej „marchewki” nie widzą sensu pracy.

Efektywność w pracy

Podczas rozmów o typach osobowości wśród menedżerów, członków zespołu czy też ogólnie w firmach, często poruszany jest temat introwertyzmu jako kłopotu czy też problemu, który wymaga rozwiązania. Jest to najczęściej stereotypowe myślenie, bo nikt tak naprawdę nie zastanawia się czy taka zmiana jest w ogóle możliwa oraz jaki efekt miałby być dzięki niej uzyskany. Dlatego też zamiast próbować na siłę negować introwertyków (i promować ekstrawertyków) czy też na siłę ich zmieniać, dobrze jest wiedzieć jak efektywnie wykorzystać ich mocne strony. A jak wiemy, mają ich wiele! Co więcej – podobno zespoły zarządzane przez introwertyków są skuteczniejsze! Dlaczego?

• bo częściej słuchają inicjatyw zespołu;
• bo nie są zainteresowani dominowaniem, przez co dają zespołowi więcej przestrzeni;
• bo korzystają z talentów i dobrych pomysłów pracowników.

Ekstrawertycy zaś na wiele rzeczy patrzą przez różowe okulary, często porywają się na improwizację, idą na żywioł. Uważają, że nie ma problemów, których nie da się rozwiązać. Wykazują cechy przywódcze i równie dobrze sprawdzają się w roli lidera. Jednak przez osoby reprezentujące inne typy osobowości, bardzo często postrzegani są jako osoby niepoważne, i  nie biorące życia oraz pracy na poważnie.

A więc introwertyk czy ekstrawertyk – którym typem lepiej być? Oczywiście jednoznaczna odpowiedź na to pytanie nie istnieje. Bo nie ma znaczenia czy jesteś introwertykiem czy ekstrawertykiem – każdy typ ma swoje wady i zalety i każdy jest wartościowy. Tak jak każdy człowiek jest inny, ma swoje mocne strony i umiejętności, które może zaoferować światu, jak i te słabe, o których najczęściej wie tylko on. Nie musisz upodabniać się do nikogo innego, ale powinieneś zaakceptować i docenić wszystkie swoje pozytywne cechy, by w pełni korzystać z nich na co dzień.